Als je naar de website van de provincie Zuid-Holland gaat, dan kun je daar zien dat het gebied Stationsweg met aan weerszijden van de zanderijen een cultuurhistorische waarde heeft. Ook in de structuurvisie van Hillegom is dit ‘ensemble’ aangemerkt als cultuurhistorische waarde ‘hoog’. De provincie heeft het gebied aangemerkt als ‘nederzettingskern’ van hoge waarde.
Wat is aangemerkt als cultuurhistorisch waardevol betreft de lintbebouwing tussen dorp en station in combinatie met de achterliggende zanderijen met zijn karakterische vaarten. Officieel noemt de provincie het ‘nederzettingskern’, met als omschrijving: De van oorsprong agrarische nederzettingen op de strandwallen hebben zich langs de langgerekte wegen over de zandruggen ontwikkeld, waardoor sommige zich verder hebben ontwikkeld als wegdorp. De relatie tussen de nederzetting en het bijbehorende open achterland wordt als waardevol gezien; de waarde van de strook wordt er zelfs mede door bepaald.
Waarom springt de gemeente Hillegom dan zo nonchalant om met haar eigen cultuurlandschap?
Veel mensen vinden dit stukje Hillegom heel gewoon, maar het blijkt dus vanuit historisch oogpunt heel bijzonder. Dat veel inwoners van Hillegom hier weinig gevoel bij hebben is te begrijpen, als je in Parijs woont vind je de Eiffeltoren ook gewoon. En als je in Grand Canyon Village woont dan is de Grand Canyon ook heel gewoon.
De Stationsweg met de beide zanderijen tussen dorp en station is het dus waard om zuinig op te zijn. Maar het bepaalt ook in sterke mate de identiteit van het dorp. Het cultuurlandschap van Hillegom is net zo waardevol voor de identiteit van ons land als bijvoorbeeld het landschap van de Veluwe, Drenthe of Zeeland, of dichterbij de Kagerplassen en het duingebied.
Stel dat Noordwijk 400 flexwoningen wil plaatsen in hun duingebied of Heemstede 400 flexwoningen willen plaatsen in het Groenendaalse bos, dan zal een meerderheid van de raad dit direct afkeuren.
Hoor je daar de wethouders al zeggen:
“We hebben in Noordwijk toch plek zat in het duingebied, daar kunnen we makkelijk 3 hectare aanharken tot een vlakte van ongeveer 6 voetbalvelden, zodat we er flexwoningen kunnen bouwen voor jongeren en voor een AZC. Het is maar tijdelijk, daarna brengen we het reliëf van de duinen weer terug zoals het was en planten we ook weer wat helmgras bij.”
of
“We hebben in Heemstede toch 80 hectare bos, daar kunnen we makkelijk 3 hectare van kappen, zodat we er flexwoningen kunnen bouwen voor jongeren en voor een AZC. Het is maar tijdelijk, daarna planten we weer mooie bomen terug.”
En in Hillegom?
Bestuurders vinden het heel normaal om uniek landschap op te heffen. Niet omdat er in Hillegom een ruimteprobleem is, want er worden in Hillegom tot en met 2030 zo’n 200 woningen per jaar toegevoegd. En de inwoners van Hillegom hebben slechts een behoefte van 50 woningen per jaar, volgens adviesbureau Companen.
Uniek landschap wordt op de helling gezet, niet uit woningnood, maar kennelijk vanuit het idee dat de bollenvelden geleidelijk plaats moeten maken voor woningen.
projectontwikkeling
De gemeente heeft met de omgevingsvisie uit 2018 een projectontwikkelaar verleidt om voor veel geld agrarische grond aan te kopen.
En ‘geheime krachten’ drammen door om landschap op te offeren voor ‘betaalbare woningen’.
Overigens: ook in het kader van demografie is dit een absurd plan: al vijftig jaar worden in Hillegom, in heel Nederland en zelfs in Europa veel te weinig kinderen geboren om de bevolking op peil te houden.
In Hillegom is zelfs geen sprake van vergrijzing, want er overlijden ongeveer evenveel mensen als dat er geboren worden.
En bovendien vertrekken veel jongeren die in Hillegom geboren worden rond hun 25e naar andere delen van het land of de wereld. Niet omdat hier te weinig woningen zijn, maar omdat Hillegom niet aansluit op de toekomst van deze jongeren.
duurzaamheid
Het idee is dus eigenlijk dat we uniek landschap opofferen om hier mensen van buiten aan te trekken. Maar in hoeverre willen cultuurlandschap vervangen voor groei?
Gekkenwerk, zeker in het kader van duurzaamheid, waarbij we een omslag moeten maken naar denken in kwaliteit. Duurzaamheid betekent in feite niets anders dan prioriteit geven aan kwaliteit voor de lange termijn boven kwantiteit (dus boven groeien om te groeien).
Het bestuur van Hillegom verkondigt duurzaamheid hoog in het vaandel te hebben staan. Wel ermee profileren, maar niet ernaar handelen. Alleen nog even Pastoorslaan-zuid bebouwen en dan is het af. Maar als deze wethouders weg zijn komen er volgende wethouders die ook hun punt willen maken. En zo blijft het doorgaan.
Daarom is het belangrijk om dit landschap tussen dorp en station voorgoed veilig te stellen. Hopelijk staan er politieke partijen op die zich hiervoor in gaan zetten.
